Na een week met maar liefst twee keer trainen kon de F7 weer de wei in voor een wedstrijd in de bekercompetitie. De bestemming was Reeuwijk-Dorp, voor velen een totaal onbekend gebied. Maar waar je ook bent in Nederland, het blijft onverstandig om de gele waarschuwingsborden waarop staat wegafzetting, te negeren. Monique en Gert reden toch een landweggetje in waar zo’n bord stond. Dus omkeren. Alleen bleek dat voor de andere auto die achter ons aanreed moeilijker. Hij kwam met zijn voorwiel vast te zitten in modder en grind en kwam er ondanks hulp van ons, niet uit. Ondertussen begonnen de jongens zich druk te maken of ze wel op tijd waren voor het voetbal, dus moesten we de jongeman achterlaten en is hij nu hopelijk weggesleept door de ANWB.
Gelukkig liep de vorige wedstrijd op het veld bij RVC uit, waardoor er toch nog ingespeeld kon worden door de laatkomers. Een kwartiertje na de officiële aanvangstijd konden we van start. En wat een start, voor we het goed en wel in de gaten hadden, werd er na de aftrap meteen gescoord door onze helden. Op aangeven van Ramon tikte Joris (wie anders) de bal netjes in. We maakten ons al op voor een doelpuntenfestijn, maar dat bleek niet het geval. De meiden van RVC herpakten zich snel en algauw kregen zij juist de overhand. Onze jongens hielden wat in, waren wat bangig en werden er vaak uitgelopen door de langbenige Reeuwijkse meiden. Joris stond eenzaam voorin en kreeg weinig hulp bij al zijn dappere pogingen om het doel van de tegenstander te bereiken. De rest bleef vaak in de verdediging hangen, maar echt verdedigen deden ze ook niet. Het leek wel alsof ze niet echt wakker waren. De enigen die hun normale (lees: goede) niveau haalden waren Joris en Ramon. Zij konden echter niet voorkomen dat de meiden algauw gelijk maakten en in de eerste helft ook nog eens 2-1. Keeper Hoessein had allemaal verdedigers voor zijn neus staan, maar niemand greep in bij de aanval van de meiden. De meegereisde ouders probeerden via aanmoedigingen op te peppen, maar het hielp niet echt. Het enige lichtpuntje was een vrije trap van Gunbee nadat één van de tegenstanders hands had gemaakt, deze spatte uiteen op de paal.
Tijd dus voor een donderspeech van de coach. In de rust mochten de ouders niet mee de kleedkamer in, waarmee Willem de gelegenheid pakte om eens rustig en onder 20 ogen met de mannen te praten. Meteen zag je het verschil in de tweede helft. De verdedigers kwamen wat meer naar voren en gingen daadwerkelijk verdedigen. Er werd actiever gespeeld en Hoessein, die de keepershandschoenen had geruild met Noah, toonde zich samen met Joris een gevaar in de spits. Toch bleef het spannend en waren er kansen aan weerszijden. Noah liet weer zijn keeperskwaliteiten zien toen hij een uitbraak van drie speelsters van RVC wist te stoppen. Halverwege de tweede helft kreeg Gunbee opnieuw een vrije trap nadat er hands gemaakt was. Ditmaal schoot hij hoog en hard in het doel. We stonden weer gelijk! De spirit zat er duidelijk weer in, want de jongens waren nog niet tevreden met een gelijkspel. De ploeg bleef aanvallen en dit werd uiteindelijk beloond met een mooi doelpunt van Hoessein. De bal rolde tergend langzaam langs een aantal spelers, Joris probeerde hem nog wat vaart mee te geven, maar miste. Uiteindelijk rolde hij ook tergend langzaam door de benen van de tot dan toe uitstekend e spelende keepster van RVC. Een mooie en zwaarbevochten overwinning van onze helden. Hopelijk zijn ze volgende week wat eerder