Waren we net gewend aan het relaxte tijdstip voor de thuiswedstrijden, was de 7:45 verzamelen bij VEP wel weer even afzien. Gelukkig is het nog lekker weer, dus stonden we eenmaal bij ONA in Gouda wel weer in het zonnetje langs de lijn. Na een kopje koffie valt het allemaal wel weer mee. En de wedstrijd die wij voorgeschoteld kregen was het allemaal waard.

Voor we op het veld stonden hadden we echter al wel de strijd om de keepershandschoenen gehad. Al was de strijd anders dan vorig seizoen, want toen wilde iedereen ze aan, maar nu wil niemand meer. Uiteindelijk offerde Hoessein zich op. De rest van het team kreeg een min of meer vaste positie toebedeeld.

Onze helden bleken al helemaal scherp en wakker, want binnen een minuut viel het eerste doelpunt. Na een serie mooie passes, was het Noah die als een echte goalgetter de bal in het doel schoot. De reporter pakte maar vast een opschrijfboekje, want het leek weer een doelpuntenfestijn te worden. Dit bleek zeker waar, maar niet alleen door VEP. Na het vroege doelpunt was het twee keer de beurt aan ONA. Hoessein voelde zich duidelijk niet zo op zijn gemak in het doel en kreeg er twee om zijn oren. Daarna was het de beurt aan Gunbee om de stand weer gelijk te trekken. En net als vorige week was het opvallend hoe goed er werd overgespeeld. Er werd vrij gelopen, en goed gekeken, dus continu werd de vrije man gevonden. En af en toe ging er een beheerst tikkie terug richting Waling die als laatste man optrad. Waling poeierde de bal vervolgens keihard naar voren, waarna een nieuwe aanval opgezet kon worden. Af en toe glipte er echter wel eens een verdediger doorheen. En konden Waling en Hoessein niet voorkomen dat de 3-2 in het voordeel van ONA werd gemaakt. Nog voor rust was het echter Joris die na een paar kansen nu toch ook zijn doelpuntje meepikte. Van ver schoot hij hoog en hard de 3-3 binnen. Het vierde VEP doelpunt was er één van een prachtige schoonheid. In een boog rond het doel stonden Theo (de uitblinker van de wedstrijd), Gunbee en een andere F7 held waarvan ik niet meer weet wie het was, rustig de bal rond te spelen, net zolang tot het gaatje gevonden werd en Gunbee de ploeg op voorsprong kon zetten voor het rustsignaal klonk.

In de rust liep er opnieuw niemand over van enthousiasme om op doel te gaan, maar was het uiteindelijk Ramon die deze rol grootmoedig op zich nam. Ramon bewees vervolgens dat hij ook wel thuis hoort in het rijtje goede keepers van de F7. Hij maakt een paar prachtige reddingen en zorgde er voor dat ONA in de tweede slechts één keer tot scoren kwam. De hele ploeg had meer de overhand in de tweede helft. Er waren heel veel kansen, maar de afronding was steeds niet scherp genoeg. Toch kwam het eerste doelpunt in de tweede helft op naam van VEP. Joris schoot keurig de 3-5 in. Twee doelpuntjes verschil, dat gaf wat rust aan de kant, maar dat duurde niet lang, want vervolgens maakte ONA 4-5. De thuisploeg was echter wel moegespeeld en VEP kon profiteren. Noah was weer eens op de goede plek en schoot de bal feilloos achter de keepster. Het einde van een prachtige wedstrijd waarbij er gespeeld was als een echt team.