Ondanks dat het seizoen voor de E5 van VEP wat moeizaam verloopt, is er wel een duidelijke stijgende lijn merkbaar. De returnwedstrijden worden tot nu toe allen met beter resultaat afgesloten dan de heen wedstrijden. Dus dat beloofde veel goeds voor de uitwedstrijd tegen TOGB afgelopen zaterdag. Thuis werd namelijk tegen deze ploeg de eerste competitiezege geboekt.

Op deze zeer winderige en koude dag togen we naar Berkel en Rodenrijs, waar we onze weg moesten vinden op het gigantische complex. Heel leuk al die sporten bij elkaar, maar de parkeerplaats was er niet echt op berekend. In de kleedkamer de voorbespreking. We waren weer eens compleet en konden dus met de vertrouwde ploeg op de vertrouwde posities van start. VEP begon enthousiast en gedreven aan de wedstrijd. Al snel was wel merkbaar dat de wind een belangrijke rol zou gaan spelen deze dag. VEP had hem in de eerste helft tegen en dat zag je al snel. Hoge ballen kwamen net zo hard weer terug en het was voor Noah moeilijk om een goede harde bal naar voren te schieten. De ballen moesten dus laag blijven. In de eerste vijf minuten was VEP de sterkere partij en wist hier meteen van te profiteren. Waling gaf vanaf het middenveld een mooie steekpass naar Jayden die volledig vrij stond. Jayden dribbelde alleen richting het doel van TOGB en koelbloedig rondde hij af: 0-1. Dat was een mooi begin. Opgetogen stonden de coaches aan de kant, meestal had de ploeg wel wat meer kansen nodig om een doelpunt te maken. Vlak na de 0-1 leek Jens bijna de score uit te breiden, helaas ging het schot net naast. Het leek een mooie dag te gaan worden voor VEP, maar al snel werden de rollen omgedraaid. TOGB herpakte zich na het sterke offensief van de E5 en ging steeds sterker spelen. Steeds vaker kwamen ze dichtbij het doel van Noah. Door de harde wind kregen de verdedigers de bal steeds niet lekker weg en er was geregeld verwarring achterin. Ballen die Noah moest pakken werden door een verdediger paniekerig weggeschoten. TOGB forceerde ook steeds meer corners, dus het was wachten op de gelijkmaker. En die kwam al snel. Daarna vielen ook heel snel de 2-1, de 3-1 en de 4-1. Er werd slordig gespeeld door de Veppers. De ballen werden zonder nadenken weggeschoten en het echte voetbal was uit het spel. Nu sloop ook de irritatie in het team. Dus met een fikse achterstand en wat onderlinge strubbelingen gingen we de kleedkamer in. In de rust werd met name gesproken over de teamspririt en dat verliezen niet erg was, maar dat we wel als team op het veld staan en voor elkaar door het vuur moeten gaan.

In de tweede helft was duidelijk dat te zien dat het team zich weer herpakt had en meteen vanaf de aftrap liet de ploeg een strijdlust zien die ons aan de kant zeer trots maakte. Uiteraard had VEP nu het voordeel van de wind, dus daar gingen ze eens even goed gebruik van maken. De ploeg was continu gevaarlijk voorin. Al vrij snel in de tweede helft was het Jens die de bal na een voorzet van Ramon hoog in de touwen joeg: 4-2. Nog maar twee te gaan, dat moest te doen zijn. En de E5 ging door. Er werd bijna alleen maar op de helft van TOGB gespeeld. Owen kwam steeds goed voor zijn man en wist elke bal die maar in de richting van de helft van VEP kwam, snel weer goed over te spelen. Bram kwam geregeld opzetten op links en Ramon op rechts. En Waling bikkelde hard op het middenveld. Milan die steeds goed vrij stond kreeg de bal aangespeeld, nam aan en schoot hem feilloos langs de keeper. Nu was het al 4-3. En het was nog niet afgelopen. Jayden die zich ook steeds meer liet gelden schoot van een behoorlijke afstand op doel. De keeper had er moeite mee en had de bal niet klemvast maar hield alleen tegen. Milan stond precies op de goede plek en kopte de bal keurig achter de keeper. Een echte spitsengoal: 4-4. Deze wedstrijd was onderweg om een zeer gedenkwaardige te worden, want nog steeds was VEP niet klaar. Ondertussen was het af en toe ook aan de andere kant heel spannend omdat TOGB geregeld snel wist uit te breken. Via twee passes stonden ze dan opeens in het doelgebied van Noah. Gelukkig was daar altijd Owen,  en natuurlijk Noah die ons weer geregeld redden. VEP liet zich nu wel wat meer naar achteren drukken, in plaats van de bal al op het middenveld op te pikken. Toch lukte het VEP weer een aantal keer goed de aanval op te bouwen. Bij één van deze aanvallen was het Bram die op links werd aangespeeld. Hij stoomde op naar voren en schoot vanaf links ditmaal niet hoog, maar hard en laag langs de keeper: 4-5! Een 4-1 achterstand was op heroïsche wijze omgebouwd tot een 4-5 voorsprong. Nu vasthouden of uitbreiden was het devies. We maakten ons op voor nog een paar zenuwslopende minuten. De scheidsrechter verloste ons echter uit ons lijden door ongeveer 4 minuten te vroeg af te fluiten. Onder groot protest van de leider van de tegenstander en onder zeer mild protest van de coaches van VEP. Wat verbouwereerd ging de ploeg aan de penaltys beginnen, amper nog bevattend wat een heldenwedstrijd ze hadden gespeeld. De E5 had gestreden als team en gewonnen als team. Fantastisch gedaan mannen!