Op het opnieuw uiterst vroege tijdstip van half 8 vertrok de F10, nog in het schemerdonker, richting Bodegraven om daar tegen de F8 van Esto te voetballen. Het team was bijna op volle oorlogssterkte, maar miste Levi die ziek op bed lag. De jongens hadden er duidelijk weer zin in na een weekend zonder wedstrijd. Aangekomen in Bodegraven begonnen we in de kleedkamer met de strijd om de keeperskleding. Ramon kwam als winnaar uit de bus en mocht in de eerste helft op doel. Onder leiding van een zeer jeugdige scheidsrechter gingen de ploegen aan de wedstrijd beginnen. Onze helden gingen meteen volop in de aanval en dit resulteerde al gauw in de eerste doelpogingen. De meegereisde ouders zagen het offensief van VEP en constateerden optimistisch dat er hier wel drie punten weggehaald zouden kunnen worden en dat het slechts een kwestie van minuten zou zijn voor de eerste goal zou vallen. Dit bleek vies tegen te vallen, er was namelijk één probleem: de Bodegraafse keeper. Deze jongen leek namelijk wel de Chinese muur. Alle inzetten van de aanvallers, Joris en Hoessein, werden gekeerd. De keeper maakte de ene prachtige zweefduik na de andere. En daarnaast kregen onze helden het ook nog geregeld voor elkaar om net naast te schieten. In de loop van de eerste helft gingen ook de verdedigers, Noah, Waling en Gunbee mee naar voren en deden dapper mee in de doelpogingen. Al gauw lag dan het gevaar van een uitbraak van ESTO op de loer, gelukkig wordt de verdediging van VEP steeds beter en waren ze steeds op tijd terug om de bal af te pakken en in het doel stond natuurlijk ook nog Ramon die ook niet zomaar gepasseerd wordt. En toen werd er gefloten voor de rust en stond het ondanks wel 20 kansen gewoon nog 0-0.
In de rust gaf Willem nog wat tactische aanwijzingen, maar de belangrijkst tip was wel: er moet gescoord worden. In de tweede helft ging Noah op doel en die redde de ploeg meteen van een zeer onverdiende achterstand door de doelpoging van ESTO te keren. Na deze tegenaanval was de beurt weer aan VEP. De jongens gingen onverminderd door met schieten richting het rode gevaar in het doel van ESTO: Milan, Mohammed en ook Theo iedereen was voor het doel. Maar wat onze helden ook probeerden, hij wilde er niet in. Het zat Joris ook echt niet mee, want hij schoot ook nog twee keer op de paal. De ouders en coach aan de kant werden tien jaar ouder van spanning, en probeerden de bal er bijna in te kijken. En toen was daar opeens de bevrijdende treffer. Gunbee schoot vanuit een onmogelijke hoek de bal hoog in het doel, eindelijk kon de keeper er niet bij. Een prachtig schot! Gunbee kreeg daarna meteen een publiekswissel.
Vanaf de kant zag hij zijn teamgenoten doorgaan met aanvallen, maar de 1-0 had niet de ban gebroken. Het bleef spannend en de tweede goal wilde niet vallen. Het was vooral bloedstollend wanneer ESTO een keer uitbrak en alle VEP verdedigers in de aanval stonden. Gelukkig werd er goed gestreden en was er steeds wel een VEPPER op tijd terug om de aanval te keren. Zelfs wanneer een verdediger zijn veters moest laten strikken door de trainer. Even oefenen om daarin wat sneller te worden Willem! Gelukkig werd er op tijd afgefloten en konden de zwaarbevochten 3 punten mee naar Woerden. Komende week nog wat meer zelfgemaakte pasta eten om nog wat harder te kunnen schieten, dan gaan ze er tegen WDS misschien wat makkelijker in.