Afgelopen zaterdag maakten wij ons op voor de laatste competitiewedstrijd van dit jaar. Op het programma stond de thuiswedstrijd tegen NSV’46 F4M. En die M, die staat voor meisjes. Het weer zag er goed uit deze dag, koud weliswaar, maar droog en weinig wind, dus er waren geen belemmeringen om aan de wedstrijd te beginnen. Het team was weer compleet, Levi was hersteld van zijn longontsteking en mocht meteen op doel. NSV was met 9 speelsters, dus er hoefde maar één speler van VEP te wisselen.
De ploeg begon vol vertrouwen, die meisjes zouden ze wel even inpakken. Aan het begin van de wedstrijd leek het dan ook een gelopen koers. Onze helden gingen vrij snel in de aanval en het duurde niet lang voordat het eerste doelpunt viel. Gunbee loste één van zijn kanonskogels en liet de fans juichen: 1-0 voor VEP en de beginfase deed ons verwachten dat er nog vele Woerdense doelpunten zouden vallen. Dit leek echter tegen te vallen. De meiden van NSV lieten het er niet bij zitten en gingen in de aanval. Het spel ging heen en weer en VEP had wel een aantal doelkansen, maar de keepster van NSV stond haar mannetje. Bij de VEPPERS leek er ook wat onderschatting in te sijpelen, want af en toe stonden ze een beetje te slapen. NSV profiteerde daarvan en maakte in de eerste helft gelijk. Met deze stand ging we de rust in.
In de kleedkamer probeerde Willem de tactiek duidelijk te maken, er moest nog meer overgespeeld worden want af en toe was het te veel kluitjesvoetbal. Deze tactische besprekingen zijn nog niet erg besteed aan de mannen, dus gingen we maar weer snel richting het veld. Opnieuw leefde bij de ouders aan de kant het gevoel dat het een kwestie van tijd zou zijn voordat de F10 op voorsprong zou komen. Dit bleek echter totaal niet het geval. Een misverstand tussen de keeper van de tweede helft, Hoessein, en Noah die een bal terugspeelde op de keeper, zorgde ervoor dat NSV kon profiteren en de 1-2 kon inschieten. En toen werd het dus nog heel erg spannend. In plaats van hopen op een voorsprong, was het nu hopen op het gelijkspel. Mohammed positioneerde zich hoopvol voor het doel en ook Joris bleef in de voorhoede, maar onze helden hadden moeite om door de verdediging van NSV te komen. Wanneer de bal wel in de richting van Joris of Mohammed kwamen, waren er al snel NSV’ers terug in de verdediging om de aanval te onderscheppen.
Het harde werken van VEP werd uiteindelijk toch beloond, Joris nam de bal op de schoen en scoorde knap de gelijkmaker. Toen gingen de ouders weer hopen op een overwinning. De VEPPERS deden hun best, maar verder dan de 2-2 kwamen ze niet. De jongens tegen de meisjes eindigde dus in een verdiend gelijkspel. Tot volgend jaar!